Sa Pagitan ng Bahay at Buhay: Isang Pag-aaral sa Papel na Ginagampanan ng Pamahalaan sa Problema ng Internal Displacement sa Bansa

Abstract

Ang internal displacement ay tumutukoy sa sapilitang paglikas ng mga tao bunga ng kaguluhan at paglabag sa kanilang mga karapatan. Sa pagtatapos ng mga Digmaang Pandaigdig, malaki ang ibinaba sa bilang ng mga world refugees. Subalit ang mga mamamayan ng mundo ay patuloy pa ring humaharap sa matinding hamon ng mga human rights violations. Maraming bansa ang dumaranas ng mga kaguluhang panloob. Sa ganitong kondisyon, maraming sibilyan ang naiipit sa labanan. Upang mapanatili ang kanilang kaligtasan, sila ay napipilitang lisanin ang kanilang mga tahanan at maging mga internally displaced peoples (IDPs). Ang suliranin ng internal displacement ay tuluyan ng pinalitan ang nilikhang problema ng mga world refugees. Dahil sa lumalaking bilang nila, iniangat na ang isyung ito bilang isang pandaigdigang suliranin. Ang mga karanasan ng internal displacement sa Pilipinas ay karaniwang maiuugnay sa mga nangyayaring armadong hidwaan. Ang labanan sa pagitan ng militar at ng mga makakaliwa ang lumilikha ng malaking bilang ng mga IDPs sa bansa. Ang mga IDPs ay ka rani wan nang biktima ng mga paglabag sa karapatran na nagtulak sa kanilang sapiltang paglikas. Sa kanilang pagiging IDPs, panibagong mga paglabag na naman ang kanilang nararanasan. Nawawalan sila ng kalayaang pumili ng tahanan at ang mabuhay nang maayos at payapa. Dahil sa responsibilidad ng pamahalaan na maging tagapangalaga ng kanyang mga mamamayan at ang protektahan ang mga ito sa mga uri ng paglabag sa karapatang pantao, sila ang naatasang tumugon sa suliranin ng mga sapilitang paglikas. Nasa pambansang pamahalaan ang responsibilidad na panatiliin ang karapatan sa buhay, kalayaan, at ari-arian ng kanyang mga mamamayan.