Kalusugan para sa lahat (gaano kagaling ang sistemang pangkalusugan ng Pilipinas relatibo sa Cuba batay sa itinataguyod na pamantayan ng World Health Organization (WHO)?)

Abstract

Ang kalusugan ay isang napakalaking usapin dito sa Pilipinas. Kahit na maraming polisiya at programa ang ginagawa ng gobyerno para maiwasan ang pagkakasakit, marami pa rin ang nagkakasakit ng mga nakahahawang sakit. Pito sa bawat sampu ang namamatay ng hindi man lamang nakatikim magpagamot (PINOY RH, 2009). Maraming kinahaharap na isyu ang sistemang pangkalusugan sa Pilipinas. Mataas pa rin ang bilang ng mga namamatay at nagkakasakit. Andyan din ang problema sa malnutrisyon, kakulangan sa mga pasilidad sa mga ospital, at ang mga nagsisialisan na nars at doktor at iba pang health personnel. Maraming dumadaing na sobrang liit ng pondong ibinibigay ng gobyerno para sa sektor ng kalusugan. Sa kabilang banda, ang sistemang pangkalusugan ng Cuba ay itinuturing na isang modelo. Malaki ang pondo para sa sektor ng kalusugan. Isa pa, ang mga institusyon ng kalusugan sa Cuba ay pagmamay-ari ng gobyerno at ang mga serbisyong medikal ay libre. Naniniwala ang pamahalaan ng Cuba na ang kalusugan ay karapatan ng bawat tao. Sa Pilipinas, kahit ilang ulit na binibigyan diin ng gobyerno na ang kalusugan ay karapatan, iba pa rin ang ipinapakita ng tunay na kalagayan ng sistemang pangkalusugan (Allad-Iw, 2008). Sa pag-aaral na ito, hindi lamang paghahambingin ang sistemang pangkalusugan ng Pilipinas at Cuba, susuriin ding mabuti ang mga pagkakatulad at pagkakaiba ng dalawang bansa pagdating sa sistemang pangkalusugan nito. Ang magiging resulta ng pag-aaral na ito ay maaaring gamitin para sa ikauunlad ng sistemang pangkalusugan ng Pilipinas. [Panimula]